That' s my goal

มีเพลงอยู่อีกเพลงนึงที่กูชอบฟังชื่อเพลง That' s my goal ฟังแล้วมันทำให้นึกถึงอไลเรื่อยเปื่อย

เพลงนี้ เคยแปะไว้ที่บล๊อกแกงค์ตั้งแต่ 15 กรกฎาคม 2549 ในบล๊อกนั้นจะแปะภาพบ้าน เด็กเล่นชิงช้า เก้าอี้ บะหมี่ในชามที่วางอยู่ในมุมมืด แล้วก็มีคนเข้ามา comments กันหลายคน มีคนนึงเขียนไว้ว่า

"การแสดงภาพ ขาว-ดำ จะอยู่ในลักษณะอดีต ต้นไม้ใหญ่ที่มีผิวแตกหยาบ ผ่านฤดูกาลมานาน บ้านหลังเก่าที่อดีตน่าจะสีสดกว่านี่เพราะสังเกตได้จากรูปดวงอาทิตย์ฉายแสงตรงหน้ามุกบน แต่ตอนนี้มันกลายเป็นสีเทาๆไปแล้ว

แอปเปิ้ลร่วงนี่แสดงอารมณ์อดีตที่มันเคยสีแดงสดเป็นช่ออยู่บนต้น

เด็กกำลังสวิงเล่นชิงช้า ก็เป็นภาพอดีตของเด็กน้อยซึ่งบัดนี้กลายเป็นผู้ใหญ่ แสงเรืองๆรอดออกมา ฉายให้เห็นชามบะหมี่กับน้ำใสๆกับตะเกียบน่าจะสื่อถึง ชีวิตที่ยังคงอยู่ต่อไป

ความจริงนักถ่ายรูปต้องมีจินตนาการที่จะสื่อสารเรื่องราวในภาพออกมา พายุเองก็อ่านภาพไม่เก่งนะ แต่บางคนอ่านภาพได้เก่งมาก เค้าจะอธิบายถึงอารมณ์ต่างๆในภาพของเค้า ถ้ามีความหมายของภาพ คนจะให้ความสนใจเป็นพิเศษ เท่าที่เห็นนะ "

แต่สำหรับตัวกู กูชอบเพราะดนตรีมันเหมือนสมองกะหัวใจกำลังคิดคำนึงถึงเรื่องราวที่ผ่านมาแต่ละบท แต่ละตอนผ่านคีย์บอร์ดของแกรนด์เปียโนตัวนั้น ไม่เชื่อก็ลองฟังซิ ลองเงี่ยหูฟังมัน